Watertekorten bedreigen de toekomstige voedselproductie

Tenzij er fors geïnvesteerd wordt in het efficiënter maken van irrigatiesystemen en het vergroten van de capaciteit voor wateropslag, is er op de wereld niet genoeg zoet water beschikbaar om de voedselproductie voor een grotere wereldbevolking te garanderen.

Watertekorten zullen die voedselproductie fors gaan beperken. Dat concludeert Hester Biemans in haar proefschrift, dat ze vrijdag 5 oktober verdedigt aan de Wageningen University, onderdeel van Wageningen UR.

Om aan de stijgende voedselvraag te kunnen voldoen zal de wereldwijde voedselproductie in deze eeuw meer dan verdubbeld moeten worden. Dit betekent dat er meer landbouwgrond nodig is en dat de productiviteit moet toenemen. Daarvoor is meer water nodig, en de voedselvoorziening zal nog meer afhankelijk worden van irrigatie. In haar onderzoek concentreerde Hester Biemans zich op de vraag of er wel genoeg water is om een hogere voedselproductie te ondersteunen, waar er knelpunten zullen optreden en welke oplossingen er mogelijk zijn.

Om deze vraag te beantwoorden was het belangrijk te begrijpen welke processen van invloed zijn op de toekomstige waterbeschikbaarheid en vraag. De gecombineerde effecten van klimaatverandering, landgebruiksveranderingen, bevolkingsgroei en economische ontwikkelingen zijn onderzocht door gebruik te maken van een mondiaal hydrologie- en gewasgroei model. Het proefschrift, dat gedeeltelijk al is gepubliceerd in wetenschappelijke tijdschriften, presenteert daarom een brede analyse van de effecten van toekomstige sociaaleconomische veranderingen en klimaatverandering op water beschikbaarheid voor landbouw.

Bijna een vijfde van de totale hoeveelheid water die in de landbouw wordt gebruikt is afkomstig uit grote stuwmeren. Met de capaciteit van huidige stuwmeren en inefficiënte irrigatie in grote delen van de wereld, is er te weinig extra water beschikbaar om aan de toekomstige vraag te voldoen. Wereldwijd zou de geïrrigeerde productie aan het eind van deze eeuw 20 procent lager kunnen uitvallen dan de verwachte oogsten bij voldoende water. In sommige stroomgebieden in Zuidelijk Afrika en Zuid-Azië, kunnen deze tekorten zelfs leiden tot 50% lagere productie.

Dit betekent dat om aan de toekomstige voedselvraag te kunnen voldoen, er meer land nodig is dan tot nu toe werd aangenomen, tenzij water veel efficiënter benut gaat worden.

Biemans onderzocht het effect van mogelijke oplossingen op de te verwachten watertekorten. Voor vijf stroomgebieden in Zuid-Azië laat ze zien dat aanpassingen zoals het verbeteren van de irrigatie-efficiëntie en het vergroten van opslagcapaciteit het watertekort verkleinen en daarmee een groter deel van de voedselproductie zeker gesteld wordt. De studie laat echter ook zien dat er geen kant-en-klare oplossing is, en dat de beste maatregel per stroomgebied verschilt.

Biemans zal haar proefschrift vrijdag 5 oktober verdedigen aan Wageningen University. Op dezelfde dag is er een symposium rond het thema water en voedsel, waar gerenommeerde sprekers, zoals haar promotor prof. Pavel Kabat, nu tevens directeur IIASA, zullen spreken. over de kloof tussen vraag en aanbod van water voor voedsel.

Bron: Wageningen UR