Op 3 november presenteerde Ine van Staveren haar nieuwe boek Het oerparadijs van de jager-verzamelaar. Ine bespreekt in het boek de gevolgen van grootschalige landbouw voor man, vrouw en milieu in theehuis Wind in de wilgen gelegen in het biologische landbouwgebied van Lelystad. Vanuit haar jarenlange betrokkenheid bij de ecologische beweging en de vrouwengeschiedenis geeft de schrijfster in Het oerparadijs van de jager-verzamelaar een compacte maar doeltreffende kijk op historie en toekomst. Daarvoor refereert ze tevens aan de groep Amerikanen die in juli 1946 de Noordoostpolder bezochten en dit door mens gemaakte land roemden als een ‘landbouwkundige hemel op aarde’. Ook de uitverkoren pachters waanden zich decennialang door het efficiënte landgebruik als in het beloofde land. Sinds de jaren ’80 klinken ook tegengeluiden over die naoorlogse landbouw zoals de schade aan het milieu.
Populaire schrijvers zoals Yuval Noah Harari en Jared Diamond noemen de landbouwrevolutie zelfs de grootste ramp ooit voor onze gezondheid en het ecosysteem. Als jager-verzamelaar leefden we namelijk autonoom, in uitstekende gezondheid, als man en vrouw gelijkwaardig, zonder rangorde en bezit van land, met een lichte werklast, veel vrije tijd en vrijheid van bestuur. Daarbij stond het vrouwelijk scheppende als symbool van de vruchtbare aarde centraal. Maar is landbouw dan per definitie verwoestend en verantwoordelijk voor sociale ongelijkheid? Of dragen andere factoren bij aan die problematiek? En wat is de rol van onze vrouwengeschiedenis? En hoe bekend zijn deze schrijvers met de nieuwe ontwikkelingen in duurzaam landherstel?
Door de huidige kennis van ecologie en permacultuur kunnen we namelijk weer een wereld van hoop en overvloed scheppen.
Als dank voor zijn jarenlange ondersteuning van de Academie Pansophia, het kenniscentrum van de sacrale vrouwengeschiedenis, reikte Van Staveren een eerste exemplaar uit aan de secretaris Jaap Craamer. Nu verkrijgbaar bij de boekhandel.
Voor meer informatie:
www.eko-azakh.nl