De geboren Zwitser is onder de indruk van de enorm hoge dichtheid glastuinbouwbedrijven in het Westland en de ontwikkelingen die de sector doormaakt op het gebied van aquaponics. Zijn bewondering slaat al snel om in onbegrip als hij deze ontwikkelingen probeert te rijmen met het globale duurzaamheidsvraagstuk. "Binnen de huidige voedselproblematiek, waarin op mondiaal niveau sprake is van overproductie, maar intussen een grote groep mensen noodgedwongen honger moet lijden, slaat de tuinbouwsector de plank op een aantal fundamentele punten volledig mis. Deze is in beginsel te veel op de export gericht."
Hij ziet in stedelijke landbouw dé oplossing, in het bijzonder in vertical farming. Hoewel dat nog in de kinderschoenen staat, is deze teeltvorm volgens hem de ultieme verwezenlijking van een local-for-local benadering. "Je hebt maar 3 m2 per persoon nodig om een individu een jaar lang van de aanbevolen hoeveelheid groenten en fruit te kunnen voorzien. Omdat ruimte in de grote binnensteden een schaars goed is, moet je creatief omgaan met beschikbare grond, door grond te 'creëren', bijvoorbeeld bovenop daken, of door het concept van 'grond' te herzien. Daarvan is aquaponics (teelt zonder aarde, maar rechtstreeks met de wortels in het water) een lichtend voorbeeld."