In een wereld, die een grote nood heeft aan land, is de intensieve teelt essentieel om land vrij te maken voor conservatie, zegt John Wallace, voorzitter van de Morley Agricultural Foundation, dat dichtbij Wymondham ligt.
John Wallace, voorzitter van de Morley Agricultural Foundation. Foto: Chris Hill
40% van het oppervlakte van de wereld (woestijn en gebieden met ijs niet meegerekend) wordt voor de teelt gebruikt en het is daarom van groot belang hoe telers hun land gebruiken.
Een onlangs wereldwijd uitgevoerd onderzoek van het Department of Zoology van de University of Cambridge, geleid door Andrew Balmford, professor conservatiewetenschap, heeft vier verschillende soorten teelt gemeten: Aziatische padie, Latijns-Amerikaans rundvlees, Europese tarwe en Europese zuivel en de externe effecten (of neveneffecten) die ze creëren.
De vijf externe effecten die in dit rapport gemeten werden, waren de uitstoot van broeikasgassen, waterverbruik, het verlies van stikstof, fosfaat en aarde. De bevindingen gaan in tegen de huidige denkwijzen over de intensieve teelt met een grote oogst en de biologische teelt met een kleinere oogst. De algemene mening is dat de teelt met een kleinere oogst beter voor het milieu is dan de intensieve teelt met een grote oogst.
Wanneer deze externe effecten echter afgezet worden tegen de hoeveelheid voeding die geproduceerd wordt in plaats van het areaal, hebben systemen met een grote oogst bijna altijd een kleine ecologische impact dan systemen met een kleine oogst.
Radijs worden geoogst. Foto: Sonya Duncan
Een voorbeeld kan hierbij kan verduidelijking geven. Als men 1100 ton tarwe wil produceren en de oogst 9 ton per hectare is, dan moet er 111 hectare worden gebruikt. Wanneer er 1000 ton geteeld wordt, maar er slechts een oogst is van 4,5 ton per hectare, moet er echter maar liefst 222 hectare gebruikt worden. In een wereld waar de nood om land hoog is, is de intensieve teelt essentieel om land vrij te maken voor conservatie.
De andere zeer belangrijke bevinding van dit onderzoek was de conclusie dat als biodiversiteit een stem had, het de voorkeur zou geven aan leven op land dat specifiek bedoeld was voor de natuur, in plaats van in een gebied waar geteeld werd. Het onderzoek van de University of Cambridge stelt daarom voor dat inspanningen voor natuurbehoud door eigenaren zou moeten bestaan uit het compleet met rust laten van bepaalde gebieden, omdat dit beter is voor de fauna.
Professor Balmford beschrijft deze aanpak als 'landbesparend' en verwacht dat telers zo een zo groot mogelijke oogst van het geteelde land kunnen krijgen.
We moeten echter wel in onze gedachten houden dat geen enkel teeltsysteem een natuurlijk proces is. Ondanks dat onze generatie de voorkeur geeft aan zoveel mogelijk natuurlijke processen, heeft de teeltsector veel baat bij wetenschappelijke innovaties, omdat deze enorm bij kunnen dragen aan onze levensstandaard. Hierdoor kunnen we vervolgens nog meer doen voor het behoud van het land.
Wij van de Morley Agricultural Foundation willen graag helpen bij verder onderzoek, zodat we bij kunnen dragen aan de praktische aspecten van de invoering van dit onderzoek, dat een ander licht werpt over de intensieve teelt met zijn grote oogst.
Bron: Eastern Daily Press (Chris Hill)