De eiwitvoorziening komt in de zeer nabije toekomst in het gedrang door een groeiende en deels koopkrachtige wereldbevolking. Dit leidt tot een toenemende vraag naar met name dierlijk eiwit. Het huidige gebruik van plantaardige eiwitrijke grondstoffen in diervoeder, terwijl die ook voor de menselijke voeding gebruikt kunnen worden, is niet duurzaam; deze eiwitbronnen kunnen beter rechtstreeks in de menselijke voeding worden gebruikt.
Interessante hypothese
Er moet gezocht worden naar alternatieve eiwitbronnen voor diervoeder die grootschalig geproduceerd kunnen worden, en daarbij komen insecten in beeld. Insecten bevatten namelijk vrij veel eiwit, en kunnen (grootschalig) groeien op afvalstromen die voor productiedieren en mensen niet bruikbaar zijn. Bovendien zijn ze door hun koudbloedigheid veel efficiënter in het omzetten van hun voedsel in eiwit. De hypothese dat insecten een duurzame diervoedergrondstof vormen die op grote schaal geproduceerd kan worden, is interessant genoeg om verder onderzocht te worden, hetgeen ook bleek uit de workshop Nieuwe kansen voor eiwit, van 8 maart 2011 (georganiseerd door WUR in opdracht van EL&I).In dit project wordt vooral onderzocht of het haalbaar is om insecten te gaan gebruiken als diervoedergrondstof. Een vervolgvraag die nog niet kan worden beantwoord in de ter beschikking staande tijd is of dit daadwerkelijk resulteert in duurzaamheidswinst. Dit kan onderdeel zijn van een volgende kennisvraag, maar er komt in de loop van dit jaar ook kennis hierover beschikbaar uit een LCA-studie binnen het lopende onderzoeksproject SUPRO2, waarmee nauw zal worden samengewerkt.
De centrale kennisvraag van het project is: "Is het technologisch en economisch haalbaar om insecten toe te passen als diervoedergrondstof?"
Bron: KNAW