Met de oprichting van een exploitatievennootschap, Agripartners genaamd, wil Colruyt Group actief landbouwgronden aankopen en die ook exploiteren. Het Algemeen Boerensyndicaat (ABS) heeft echter bedenkingen bij dit nieuwe verdienmodel. Landbouwer en voorzitter van het ABS Hendrik Vandamme heeft een opiniestuk geschreven. Hierin gebruikt hij de aankoop van de bio-boerderij in Alveringem in 2018 als voorbeeld. "Wanneer, net zoals op de Colruyt bio-boerderij in de Westhoek gebeurt, landbouwers enkel zullen mogen telen op commando uit Halle, hoeveel decennia worden we dan niet terug in de tijd gekatapulteerd?"
Lees hier het opiniestuk van Hendrik Vandamme:
Het is van alle tijden dat niet-boeren landbouwgronden kopen als belegging en het is geen nieuws meer in onze kringen dat je als pachter-gebruiker plots moet plaats ruimen voor een nieuwe eigenaar. Steeds vaker is dat een kapitaalkrachtiger industrieel die zich settelt als 'landbouwer'. Anders is het wanneer het over heel grote lappen grond van overheden gaat of wanneer de koper andere motieven heeft, dan heeft iedereen er een mening over.
In ieder geval was er een paar jaar geleden heisa rond de verkoop van ruim 400 hectare Zeeuws-Vlaamse grond van het Gentse OCMW, in één lot, aan natiebaas/belegger/jager Fernand Huts, waar geen boer tegen op kon. Nu wil Colruyt naar eigen zeggen op termijn de bevoorrading van haar winkels garanderen. Colruyt is daarmee niet aan haar proefstuk. Reeds in 2018 kocht de familie Colruyt een bio-boerderij in Alveringem, daarbij de indruk wekkend dat de opbrengst van de 25 hectare van de bio-boerderij uit de Westhoek de Bio-planets van deze wereld in zijn eentje kan voorzien van groenten.
Het feit dat een retailer als Colruyt eerder de hand legde op een boerderij en nu blijkbaar steeds meer landbouwgrond wil verwerven via de aparte vennootschap Agripartners is in ieder geval een nieuw gegeven. Twee jaar geleden stelde ik me publiekelijk de retorische vraag of de verwerving van de bio-boerderij in de Westhoek een precedent was voor wat nog komen zou. De bevestiging daarvan volgt nu. De naam van de vennootschap is veelzeggend voor de strategie. Ik had een vlieg willen zijn op de vergadering waar groen licht gegeven werd voor de nieuwe stap én naam. De visie is duidelijk: 'we kopen grond aan, laten de boer het werk dat wij willen zien gebeuren uitvoeren en verkopen ons verhaal naar de buitenwereld toe als zouden we fijne partners zijn voor de landbouwsector'.
Bij Colruyt vindt men dat de tijd rijp is om één en ander nog meer zelf in handen te nemen. Tegen de aankoop van de gronden op zich, daar kan vandaag weinig tegen ingebracht worden, voor zover de gebruiker verder in alle vrijheid zijn velden kan bewerken. Wanneer, net zoals op de Colruyt bio-boerderij in de Westhoek gebeurt, landbouwers enkel zullen mogen telen op commando uit Halle, hoeveel decennia worden we dan niet terug in de tijd gekatapulteerd? Boeren worden daar teruggezet naar de tijden waarin de kleine pachter ten koste van eigenwaarde en zelfbeeld verplicht werd om te luisteren, te beven en te knikken voor de grondeigenaar.
Er zijn andere wijzen om een duurzame relatie met producenten op te bouwen dan Colruyt nu meent te moeten doen. De voorbeelden zijn legio van contractuele overeenkomsten tussen producenten en afnemers, in alle sectoren. Zo’n preferentieel samenwerkingsmodel kent bijval in de landbouwsector en er valt iets voor te zeggen om op deze wijze afzet- en inkomenszekerheid te borgen op een aantal land- en tuinbouwbedrijven.
De nieuwe situatie die nu gecreëerd wordt door Colruyt stemt evenwel tot nadenken. Dat de jaarcijfers bij de oer-Belgische retailer ronduit goed zijn, dat weten we. Dat de retailer profiteert van de sinds jaar en dag gevoerde 'laagste prijzen'-politiek ook. Zelfs al beweert Colruyt steevast alleen volger te zijn van de concullega’s op het vlak van prijsvorming, de impact van hun laagsteprijzen-strategie op het Belgische retaillandschap en in de agro-voedingsketen is niet gering.