Schrijf je in voor onze dagelijkse nieuwsbrief om al het laatste nieuws direct per e-mail te ontvangen!

Inschrijven Ik ben al ingeschreven

U maakt gebruik van software die onze advertenties blokkeert (adblocker).

Omdat wij het nieuws gratis aanbieden zijn wij afhankelijk van banner-inkomsten. Schakel dus uw adblocker uit en herlaad de pagina om deze site te blijven gebruiken.
Bedankt!

Klik hier voor een uitleg over het uitzetten van uw adblocker.

Meld je nu aan voor onze dagelijkse nieuwsbrief en blijf up-to-date met al het laatste nieuws!

Abonneren Ik ben al ingeschreven

Bio-groenteboer werkt samen met buurman die gangbaar melkveehouder is

Al 20 jaar werkt biologisch groenteboer Luc Pauwels samen met zijn buurman Jan die gangbaar melkveehouder is. Die laatste schakelde zelfs een perceel om om de samenwerking te verbeteren.

Nog voor er echt sprake was van een Vlaamse biosector, was Luc Pauwels al biologisch aan het boeren. Hij startte in 1981 met zijn bio-boerderij. "Ik wou al van kinds af boer worden, maar dan wel met aandacht voor het milieu: ik zat in een milieuvereniging en was ook bezig met macrobiotiek. Zo kwam ik automatisch uit bij bio."

Luc en Narissa Pauwels

Luc begon erg kleinschalig - op 2 hectare - met groententeelt. "Ik verkocht vooral aan particulieren via boerenmarkten en thuisverkoop." Luc organiseerde zijn afzet samen met collega-telers uit de buurt. "We waren niet met veel en dat liep vrij goed. Alleen merkte ik al snel dat ik te veel teelten had. Ik voelde de nood om mij meer te specialiseren."

Door met een beperkter aantal teelten aan de slag te gaan, werd zijn productie ook groter en moest hij op zoek naar andere afzetkanalen. "Ik ben beginnen leveren aan de veiling. Nadat ook een supermarkt mee op de kar sprong, bouwde ik de verkoop aan particulieren af. Niet dat ik daar al te rouwig om was, want ik stak liever tijd in het boeren dan in de rechtstreekse verkoop."

Arbeidsintensieve gewassen

Vandaag telen Luc en Narissa vooral arbeidsintensieve gewassen. In het voorjaar starten ze met aardbeien, in de zomer oogsten ze courgettes en vanaf het najaar worden de kolen geoogst en verkoopklaar gemaakt. Hij heeft de verkoop aan particulieren niet helemaal afgezworen: wanneer het aanbod aardbeien te groot wordt voor de groothandel, organiseren Luc en Narissa voor de rest van het aardbeienseizoen een zelfpluk. "Dat groeit met de jaren. Een groot deel van onze productie verkopen we op die manier. En de mensen komen niet alleen uit de omgeving, maar ook uit Brussel. Ze zien het vaak als een ideale gezinsactiviteit."

Volgens Luc is er in die jaren heel wat veranderd: "Ik ben gestart op 2 hectare en zit intussen aan 16 hectare. Dat zou ik zoveel jaren geleden nooit gedacht hebben. Ik koos voor schaalvergroting om efficiënter te produceren."

"Betere afspraken leiden tot een efficiëntere productie, betere prijzen en ook minder voedselverspilling."

"We telen graag voor de supermarkten, al is het niet altijd makkelijk om aan hen te leveren. De keten is vaak weinig transparant en ze biedt te weinig zekerheid. Ik hoor wel iedereen roepen dat er tekorten zijn op de markt, maar als boeren ervaren we dat we te vaak met overschotten zitten. Zo beseffen sommige handelaars niet dat je als boer eigenlijk al zeker moet zijn van je afzet voor je gaat produceren. Betere afspraken leiden tot een efficiëntere productie, betere prijzen en ook minder voedselverspilling."



Luc vertelt dat boeren vroeger onderling meer afspraken maakten, wat moeilijker is in een versnipperde markt. "Paul Verbeke van Bio zoekt Keten doet wel zijn best om de keten met elkaar in contact te brengen."

Samenwerking met gangbare buurman

Luc zit niet op een eiland. Sterker nog, hij heeft al jarenlang een mooie samenwerking met zijn buurman Jan, een gangbare melkveehouder.

"Eigenlijk heb ik als bioboer zeer weinig teelten, die bovendien ook arbeidsintensief zijn. Voor mijn teeltrotatie zaai ik ook percelen met grasklaver in en dat vergt genoeg grond. Ik heb 6 hectare courgettes: op een totaal van 15 à 16 hectare is dat wel erg nauw om mijn teeltrotatie rond te krijgen."

De oplossing kwam van Jan die twee van zijn percelen omschakelde naar bio. Luc mocht die twee velden gebruiken voor zijn teeltrotatie. Voor hem was dat de beste oplossing. In zijn streek is grond kopen gewoon onbetaalbaar en als bioboer aan seizoenspacht doen, is ook amper haalbaar: "Je zit met die omschakeljaren. Er zijn geen andere bioboeren dicht genoeg in de buurt. Het moet ook nog haalbaar zijn om er alle dagen naartoe te rijden. Ik zie het wel bij gangbare collega's: zij verhuren grond in seizoenspacht aan elkaar."

Door de samenwerking met Jan kan Luc zijn areaal courgettes aanhouden. Dankzij de grasklaver heeft hij minder last van ziektes en onkruid. De klavers brengen ook stikstof in de bodem. Jan heeft als voordeel dat hij zijn mest kwijt kan en dat hij meer grasklaver heeft om aan zijn koeien te voeren.

"Wij hebben nog nooit naar geld gekeken. Begin te rekenen en er komt ruzie van. Dat gebeurt bij ons nooit."



Luc en Jan werken al meer dan 20 jaar samen. Ze delen ook machines en helpen elkaar als de ander erom vraagt. Voor hen is samenwerken vooral een kwestie van vertrouwen. Er zijn weinig tot geen financiële afspraken. Jan: "Wij hebben nog nooit naar geld gekeken. Begin te rekenen en er komt ruzie van. Dat gebeurt bij ons nooit. En we hebben ook al veel avonden samen op café gezeten, dat helpt ook."

Geven en nemen

Bij hen loopt de samenwerking dus goed, maar zien ze ook valkuilen voor boeren die ook een samenwerking op poten willen zetten? Luc in elk geval wel: "Veel hangt af van karakters. Het is niet altijd makkelijk om boeren te laten samenwerken. Boeren hebben het financieel niet altijd makkelijk. Vaak beginnen ze dan te rekenen en dan komen ze nergens."

Jan beaamt dat: "Ik heb in het verleden ook al met anderen proberen samen te werken, maar dat liep stuk omdat de ander te eigenzinnig was en te veel vasthield aan zijn eigen ideeën. Samenwerken is ook een beetje geven en nemen."



Vraag is of het bij Jan niet begint te kriebelen om ook om te schakelen, zeker nu de biosector minder last blijkt te ondervinden van de crisis in de melkveehouderij. Jan: "Ik vind bio een mooi principe en de prijzen zijn goed, maar ik sta niet te springen om zelf om te schakelen. Dat komt vooral omdat maïs in bio zo moeilijk is. Als ik alleen maar met graskuil zou moeten voeren, dan zou ik advies moeten inwinnen. Bovendien zijn mijn vaste leveranciers en afnemers ook niet van plan om met bio te starten en allemaal nieuwe contacten leggen, zie ik niet zitten."

Luc: "Ik respecteer zijn keuze. Op zich doet hij het al erg goed. Ik denk ook dat hij niet zo veel zou moeten veranderen om voor bio te gaan. Ik zou het toejuichen als hij zou omschakelen, maar ik respecteer zijn argumenten en wil me niet bemoeien met zijn bedrijfsvoering. Ik ben ervan overtuigd dat de afstand die we houden net het succes is van onze jarenlange samenwerking."

Voor meer informatie: www.biobees.be

Bron: BioForum Vlaanderen
Publicatiedatum: