Ewald stipte aan dat het nu nog geringe marktaandeel naar 50 procent moet groeien. Hij somde verschillende blokkades op die deze groei tegenhouden. Eén ervan is volgens hem dat duurzaam leven een privilege is. "Mensen met minder hoge inkomens vinden biologisch vaak duur. Op deze manier is het niet beschikbaar voor iedereen. Nederland is een land van armzalige consumptie, de gemiddelde Nederlander eet ‘bagger’ en koopt ook kleding bij de ‘niet-duurzame’ winkels."
Ligt het de Nederlandse cultuur of aan iets anders? "Er is subsidie voor niet-duurzame producten, maar externe kosten die het milieu aangaan worden daar niet op doorberekend. De duurzame sector wordt hier niet in gesteund. Dan zou alles meer in balans komen en zou het biologische product ook goedkoper aangeboden kunnen worden. De voordelen voor niet-duurzaam zouden moeten worden weggenomen. CO2-emissies bijvoorbeeld, zouden zwaarder belast moeten worden."
Duurzaam eten versus woonlasten
Nederland heeft een omvangrijk pensioenstelsel, voorheen bestond Nederland uit 70 procent huurwoningen. Nu is dat nog maar 45 procent. "Deze transformatie zorgt ervoor dat Nederland de hoogste woonlasten heeft van Europa. Het grootste gedeelte van het inkomen gaat op aan woonlasten. Wanneer deze lasten omlaag gaan dan heeft men meer financiële middelen beschikbaar voor voeding. Mensen willen best meer uitgeven aan bio. Als de sector dat wil stimuleren, dan zou deze de politiek moeten aanvechten", zo vervolgt Ewald. "Actiepunten voor de producenten zijn onder andere dat zij in breder perspectief moeten denken vanuit de consument. Ze zouden daarnaast een tegenmarkt moeten gaan creëren. Willen zij groter worden, dan moeten ze opboksen tegen de 'groten'". Ewald stipte drie mogelijkheden aan die daarvoor nodig zouden zijn: "Je zou de ideeën van de mensen moeten veranderen. Kijken of je bepaalde mensen op bepaalde posities kunt krijgen, om zo verandering teweeg te brengen. Nog een mogelijkheid is om zelf een organisatie op te richten, zoals bijvoorbeeld Hans Biesheuvel heeft gedaan met MKB Nederland.Aan het eind van de presentatie was er nog ruimte voor discussie. Zo werd geconcludeerd dat producenten Nederland vaak als een kleine markt zien, waardoor ze te snel richten op de internationale markt, terwijl er volgens Ewald nog zoveel mogelijkheden in het binnenland zijn.
Ook kwam 'true cost accounting' aan bod, waar werd voorgesteld om belasting te heffen op niet-duurzame in plaats van duurzame producten.
Men vroeg zich tot slot af waarom er altijd oorlog gevoerd wordt met de 'groten' zoals bijvoorbeeld Unilever, en niet de samenwerking wordt gezocht, waardoor het voor de consument goedkoper zou kunnen worden. Ewald gaf zijn visie hierop: "De kwaliteitsborging is dan onvoldoende en daardoor worden we een beetje sceptisch. En is het dan nog wel mogelijk de duurzaamheid goed door te laten dringen? Er wordt veel financieel gehandeld en dan nog de politieke chantage. Het is nu vaak pappen en nathouden. Als we wachten op de volgende verkiezingen is het te laat. Er moet NU iets veranderen."
Is klimaatverandering iets om op in te spelen stipt nog iemand aan. "Dit is namelijk een gevoelig onderwerp en hier ligt de nood ook hoger, zo zouden we dus meer mensen hier warm voor kunnen krijgen." Ewald verduidelijkt nog even dat 17-20 procent van deze ontwikkeling wordt veroorzaakt door voeding. "Via ons bord kunnen wij een enorme impact hebben op klimaatverandering."
Voor meer informatie: www.debioborrel.nl