FAO-er Ormel brengt nieuw broodje aap verhaal over bio-landbouw de wereld in
Als dierenarts was hij ooit medeverantwoordelijk voor het hoge antibioticagebruik in de Nederlandse veehouderij en de daaruit voorkomende problematiek met de antibioticaresistentie. Dankzij uitloop, goed voer en gebruik van robuuste rassen hebben de biologische dieren een goede natuurlijke weerstand en kunnen antibiotica tot een minimum beperkt worden.
Maar er zijn redenen waarom zijn verhaal niet klopt:
1. Het wereldvoedselvraagstuk is geen landbouwkundig probleem maar een verdelingsvraagstuk; er is nu al genoeg voedsel om de hele wereldbevolking te voeden. Als we werkelijk de intentie hadden om het wereld voedselvraagstuk op te lossen dan hadden we dat al kúnnen doen. Eigenlijk is het dus niet zo ethisch om de dreiging van lege buikjes te gebruiken als lobby voor een intensievere landbouw die de consument hier bovendien helemaal niet wil.
2. De opbrengsten van de landbouw zijn in onze geïndustrialiseerde landbouw hoger dan van biologische landbouw, dankzij kunstmest en bestrijdingsmiddelen. In minder ontwikkelde gebieden waar daarvoor geen geld is, zijn de opbrengsten van biologische landbouw juist hoger, omdat gewassen meer weerstand houden en de bodemvruchtbaarheid en het waterbergend vermogen van de grond beter worden en blijven. Biologische landbouw voorkomt zo dat volkeren op zoek moeten naar voedzamere streken, met allerlei conflicten als gevolg. Misschien moet Ormel zich nog inwerken: de FAO kwam een paar jaar geleden in een groot onderzoeksrapport tot conclusie kwam dat alleen de agro-ecologische landbouw voor voedselzekerheid op lange termijn kan zorgdragen.
3. Van fosfaat, belangrijke grondstof bij kunstmest, is volgens deskundigen de vraag in 2035 groter dan het aanbod. Gangbare landbouw is dus sowieso geen duurzame oplossing, temeer daar door de groeiende vraag naar vlees in de BRIC-landen de prijs van kunstmest fors zal stijgen.
4. Een betere oplossing is - naast biologische landbouw in combinatie met goede voorlichting wereldwijd stimuleren - misschien maar eens toegeven aan de gedachte dat het niet zo zinnig is om ons voedingspatroon als norm voor toekomstige generaties te beschouwen. Wij gooien 30% van ons voedsel weg en eten ons ziek aan suikers, koolhydraten en slechte vetten, wat een van de belangrijkste redenen is voor de onbetaalbaar wordende gezondheidszorg. Niet echt iets hoogwaardigs om te 'exporteren' naar andere delen van de wereld en toekomstige generaties… Maar natuurlijk wel aantrekkelijk voor de voedingsmiddelenindustrie en de farmaceuten die slapend rijk worden van cholesterolverlagers, maagzuurremmers en bloeddrukverlagers.
Bron: Bionext