Urgenda en Foodlog organiseren deze wedstrijd om duidelijk te maken dat Nederland bergen appelen produceert,waaronder een stel die er echt bovenuit steken. We moeten ervoor zorgen dat die in Nederland geteeld kunnen blijven worden, want de appelteelt in ons land wordt economisch steeds minder rendabel. Vanuit het platform NieuwVers organiseren we, steeds per productcategorie, een serie wedstrijden om de aandacht van het publiek te vestigen op lekkerder en beter eten.
Appeltelers die zich onderscheiden op smaak en ras, zuinig zijn met chemische gewasbeschermingsmiddelen, water en energie of op andere manieren het landschap, milieu of de biodiversiteit sparen, nodigen we van harte uit om mee te doen. In een open gesprek op www.foodlog.nl kiezen we, in samenspraak met een vakjury, vervolgens de finalisten. Live op TV laten we de opvallendste vernieuwers op 1 november proeven aan een breed publiek. De winnaar, goed én lekker dus, mag zich met recht 'de beste appel van Nederland noemen'.
Een paar feiten
Verspreid over 19.200 hectare telt Nederland zo'n 27 miljoen appelbomen. Ze leveren 300 à 400 miljoen kilo appelen per jaar op, ruim veertig procent van de totale Nederlandse fruitproductie. Per huishouden in Nederland kopen we jaarlijks 22 kilo appelen, vooral Elstar (9,3 kilo) en Jonagold (4,4 kilo). Importappelen eten we vooral in de periode april tot juli, als de voorraad in onze koelingen afneemt of de kwaliteit ervan terugloopt. Maar vreemd genoeg zijn appelen uit Chili en Nieuw-Zeeland ook in ons eigen appelseizoen te verkrijgen. Daarginder worden ze namelijk vaak goedkoper geproduceerd.In de appelsector is vaak sprake van overaanbod, zeker in de oogstperiode. Ook heeft de sector te maken met concurrentie uit het buitenland dat goedkoper kan produceren. Telers oogsten daarom soms vroeg, ten koste van smaak en houdbaarheid, om de bulk voor te zijn en een hogere prijs te beuren. Anderen verkopen hun appelen als ze al lang over de piek van hun kwaliteit zijn, om de restanten maar kwijt te raken. Veel telers proberen de kosten per kilo appelen zoveel mogelijk terug te brengen. Soms met slimme technologische innovaties, zoals opslagmethodes met minder derving als resultaat of door eigen energiewinning via zonnepanelen of groenafval van het bedrijf. Daarnaast zijn er telers die nieuwe rassen telen met een betere resistentie tegen ziektes en schimmel. Dat bespaart niet alleen kosten, maar komt ook tegemoet aan de vraag naar gifvrij fruit en een gezondere en mooiere leefomgeving. Een groeiende stroom telers kiest voor zogenaamde clubrassen met een onderscheidende smaak en afspraken waarmee de kwaliteit van deze 'merkappelen' in stand wordt gehouden. Volgens velen hebben smaakvolle en goed resistente clubrassen de toekomst.