De biodiversiteit in door mensen gedomineerde landschappen neemt af, maar onderbouwde natuurdoelen om het internationale beleid voor zulke landschappen te sturen ontbreken. Een internationale groep van wetenschappers heeft een raamwerk opgesteld om het beleid voor habitatbescherming te ondersteunen. Dit maakt het mogelijk om af te wegen wanneer het effectiever is om te investeren in uitbreiden van leefgebied of in verbetering van de kwaliteit ervan. Daarbij definiëren zij drempelwaarden voor de oppervlakte habitat, waarboven kwaliteitsverbetering het meest effectief is.
De onderzoeker pasten dit raamwerk toe op insectenbestuivers, een belangrijk onderdeel van de biodiversiteit in landbouwsystemen, door 59 studies uit 19 landen te analyseren. Bij een lage habitatkwaliteit bleek de drempelwaarde voor zweefvliegen met het laagst met 6% half-natuurlijk habitat, gevolgd door solitaire bijen met 16%, hommels met 18% en vlinders met 37%. Deze waarden vertegenwoordigen de minimale habitatdrempels in agrarische landschappen. Wanneer de hoeveelheid habitat beperkt is, zijn echter aanzienlijke verbeteringen in kwaliteit nodig om vergelijkbare resultaten te behalen.
Meer informatie is in deze publicatie van Science te vinden
Bron: OBN Natuurkennis
