Test-Aankoop nam appelen en peren uit de supermarkt onder de loep. Van de 20 geanalyseerde appelen bleken amper drie stuks pesticidevrij, 2 biologische en 1 gangbare. Bij de peren waren slechts drie pesticidevrij, waaronder opnieuw 2 biologische. Op 2 biologische peren en 1 biologische appel werden wel residu’s aantroffen.
De consumentenorganisatie trekt in hun artikel de conclusie dat het bio-label geen garantie kan bieden op pesticidevrij fruit en noemt dat ontnuchterend voor wie extra betaalt voor een milieuvriendelijke aanpak.
BioForum Vlaanderen is het niet eens met deze conclusie. De biologische teelt biedt wel degelijk de garantie van een milieuvriendelijke aanpak, maar werkt niet onder een glazen stolp. Het biologische fruit bevatte beduidend minder sporen van chemische pesticiden dan het gangbare. Logisch, want in bio is het gebruik van chemische middelen verboden. Een nulwaarde op bio-producten altijd en overal is helaas onmogelijk. Het biologisch areaal neemt in Europa slechts 5,4% in van het geheel: druk van een mogelijke vervuiling door de omringende gangbare landbouw is daardoor groot. Vervuiling kan optreden door drift van naburige gangbare akkers of door historische verontreiniging van bodem en grondwater. Desalniettemin verdient het milieuvriendelijke vakmanschap van de bio-teler respect.
1. Geen chemische pesticiden
Test-Aankoop schrijft onterecht dat er een beperkte hoeveelheid chemische stoffen zijn toegelaten in de biologische teelt. Een biologische boer mag helemaal geen gebruik maken van chemische pesticiden. Wel kunnen bio-telers, als alle preventieve maatregelen onvoldoende resultaat opleveren, doelgericht gebruik maken van enkele specifieke natuurlijke gewasbeschermingsmiddelen.2. Vervuiling: door anderen, de bodem, het water
Volgens het onderzoek van Test-Aankoop werden er residuen van pesticiden gevonden op drie biologische stalen. Test-Aankoop nuanceert zelf dat dit niet noodzakelijk het gevolg is van fraude. En inderdaad: pesticidengebruik op een naburige gangbare akker, zeker in combinatie met ongunstige weersomstandigheden, of een historische bodemverontreiniging kunnen biologische producten vervuilen.De biologische sector wordt geacht zich hiertegen te beschermen. Zo moeten biologische producenten voorzorgsmaatregelen nemen om contaminatie te vermijden: door de aanplanting van hagen of bomen bouwen ze een barrière tegen drift. Helemaal sluitend is die barrière natuurlijk niet. En biologische akkers liggen vaak versnipperd tussen gangbare percelen. Vreemd genoeg wordt hier, ondanks alle inspanningen, de bio-teler met de vinger gewezen en niet de vervuiler.
3. Strenge biocontrole: pesticidenlimiet
Bedrijven uit de biologische sector worden elk jaar grondig gecontroleerd, bij elke schakel opnieuw. Erkende controleorganisaties nemen stalen, zowel van gewassen als van bodem. Ze controleren deze stalen op de aanwezigheid van pesticidenresidu's.Controleorganisatie Certisys vond op 87 procent van de 1.061 stalen die ze in 2014 controleerde geen pesticidenresidu's. Wanneer residu's worden gemeten, volgt altijd een onderzoek naar de oorzaak. Overschrijdt een staal een bepaalde limiet, dan wordt het betreffende lot producten gedecertificeerd en mogen deze producten niet langer als bio verkocht worden.
Certisys declasseerde in 2014 in totaal 4 procent van de stalen. België hanteert op deze manier een 'decertificeringslimiet' wat tegemoet komt aan de verwachtingen van de consument. Het is ook niet zo dat het bio-label steeds behouden blijft bij een residugehalte onder de decertificeringslimiet. Verder onderzoek kan nog steeds leiden tot decertificering.
Respect voor vakmanschap bio-teler
Het getuigt tot slot van een gebrek aan realiteitszin en aan respect dat men insinueert dat de biologische productiewijze te kort schiet. Wat biologische fruittelers presteren is een knap staaltje vakmanschap en dat verdient respect.Bron: BioForum Vlaanderen