De meeste groene stroom in Nederland komt uit kolencentrales. Bijna niemand weet dit, dus je zou het misschien wel het best bewaarde geheim van Nederland kunnen noemen.
Ware het niet dat het geen geheim is. Ik heb het bijvoorbeeld al 300.000 keer opgeschreven in de papieren Elsevier. Het heeft zelfs één of twee keer op de omslag van het blad gestaan. Ik heb het ook diverse malen in het openbaar, bij forumdiscussies en debatten betoogd. Toch weet nog steeds bijna niemand het.
Belastinggeld
Ik zal het dus geduldig nog een keer uitleggen. Veel mensen denken dat groene stroom uit een windmolen, een zonnecel of een waterkrachtcentrale komt. Dat is ook zo, maar dat tikt niet aan in Nederland. Waterkrachtcentrales hebben we nauwelijks. Zonnecellen zijn op termijn (twintig jaar of daaromtrent) wellicht veelbelovend, maar nu niet efficiënt genoeg. Alleen groene stroom uit windturbines stelt iets voor in Nederland – totdat het publiek in de gaten krijgt hoeveel belastinggeld ernaartoe gaat en dat moment is aanstaande – maar is toch aanzienlijk kleiner dan de grootste bron van groene stroom.Kolencentrales verstoken naast steenkool ook allerlei rommel: vermalen kadavers van dieren, houtafval uit de bouw, pindadoppen, u kunt het zo gek niet noemen of het wordt meegestookt. Dat wordt allemaal 'biomassa' genoemd, en biomassa heet 'groen'.
Sjoemelen
En dus mag een kolencentrale een deel van de stroom die het opwekt als groene stroom verkopen. Dat is geen sjoemelen, het is volslagen legaal.Sterker, een Nederlandse minister van Economische Zaken verdedigde een paar jaar geleden in de Tweede Kamer het bouwen van extra kolencentrales met het argument dat we in de toekomst – mede onder druk van Brussel – steeds meer op de duurzame en groene toer moeten.
Moraal van de gevolgen
Als u die groene types in de gordijnen wilt jagen, dan moet u dit tegen hen vertellen. Ik zat een keer met Liesbeth van Tongeren van GroenLinks in een debat voor een zaal vol anti-kernenergie-T-shirts. Op een gegeven moment zei ik tegen mevrouw van Tongeren en de zaal: jullie zeggen dat je windmolens en zonnecellen willen, maar jullie krijgen kolencentrales. Met andere woorden: jullie plegen verraad aan je groene idealen. Joelen, schreeuwen. Mevrouw weigerde me een hand te geven.Het is een illustratie van wat Frits Bolkestein onlangs in de Volkskrant schreef over de moraal van de intenties en de moraal van de gevolgen. De intenties zijn groen maar de gevolgen zijn zwart. Dat zal de Greenpeace-donateur overigens worst zijn, want die is helemaal niet in feiten geïnteresseerd maar slechts in goede bedoelingen.
Kolencentrale
Uit het bovenstaande volgt dat al die mensen die vanwege milieu- en klimaatdoelstellingen een elektrische auto aanschaffen, bijdragen aan de uitbreiding van het aantal kolencentrales in Nederland. Zelfs wanneer de gemeente en het energiebedrijf met hun allerblauwste ogen en met de hand op het hart garanderen dat de stroom groen is, komt die gewoon uit een kolencentrale.En daarom is een elektrische auto net zo groen als de elektriciteitsvoorziening van het land waarin de auto zich bevindt.
Een elektrische auto in Litouwen (het land met het hoogste percentage nucleaire stroom – nog meer dan Frankrijk en België) is wel groen. Een elektrische auto in Noorwegen, met al die waterkrachtcentrales, ook.
Maar niet in Nederland, op dit moment nog niet althans. Als we straks in elke provincie een kerncentrale neerzetten is het een ander verhaal, maar op basis van windmolens en zonnecellen (lees: kolencentrales) is een elektrische auto in dit land naar mijn smaak niet groen.
Bron: Elsevier
