PCG heeft afgelopen zomer biologische gewasbeschermingsmiddelen tegen witziekte in tomaat getest. De organisatie koos ervoor om niet alleen erkende middelen te testen, maar ook te kijken naar bio-fungiciden die in andere teelten worden toegepast of nog niet erkend zijn in België. Uit de eerste beoordelingen kwamen duidelijke verschillen naar voren in effectiviteit tussen de diverse producten.
Witziekte
Witziekte of echte meeldauw is een verzamelnaam voor een aantal schimmels die wijd verspreid voorkomen bij onder meer tomaat, pompoen, courgette, sla en erwten. Witziekte in tomaat, veroorzaakt door de schimmel Oïdium lycopersicum, is herkenbaar aan zijn onregelmatige witte vlekjes van enkele mm op het blad. Na enige tijd groeien de witachtige, pluizige vlekjes verder uit zodat het hele blad wordt ingenomen en het zelfs de stengel en vruchten kan aantasten. Echte meeldauw verspreidt zich sneller bij droog en warm weer met nachtelijke dauw en wordt hierdoor ook wel de 'mooi-weer-schimmel' genoemd. Vrij water op het blad daarentegen remt de ontwikkeling van de schimmel. Op het PCG werd een proef aangelegd om de effectiviteit van biologische middelen na te gaan in een tomatenteelt in het kader van een duurzame gewasbescherming.
Resultaten proeven
In deze proef hadden Kumulus en Karma van bij de eerste beoordeling een heel goede werking tegen echte meeldauw. Ook de behandelingen met Limocide en Agricolle gaven een goed resultaat. Deze trend zette zich voort tot het einde van de proef, waarbij Limocide bij de laatste beoordeling bijna even effectief was als Kumulus. AQ10, Fytosave en de twee proefmiddelen deden het niet beter dan het onbehandelde object. Kumulus liet een visueel residu achter zowel op het blad als op de vrucht.
Bron: CCBT (via BioKennis.org)