Loop je in Toronto een bepaalde winkel binnen, dan vind je er alleen maar bio-producten en geen prijskaartjes. Dat komt omdat de winkel draait op een uniek systeem: 'betaal maar wat je kunt'. In Canada is dit de eerste in z'n soort.
Het concept is eenvoudig: iedereen is welkom voor een scala aan bio-producten, ingrediënten en andere voeding - maar niet meer dan de kosten voor één dag tegelijk. De prijs is wat jij ervoor besluit te geven. Er wordt ook een crypto-munteenheid geaccepteerd: BTZ, die door een Canadees platform, Bunz genaamd, in het leven werd geroepen. Sommige mensen betalen niets. En dat is prima.
De winkel opende afgelopen zomer z'n deuren om shoppers toegang te geven tot wat chef Jagger Gordon 'de Assepoester van voeding' noemt - producten met grote mogelijkheden als je weet wat je zoekt. Deze winkel is deel van de missie van een grote ondernemer die tegen honger en voedingsverspilling vecht. Gordon is de oprichter van Feed it Forward, een organisatie met 800 vrijwilligers en tienduizenden kilo's voeding die dagelijks door lokale partners geschonken worden. Het is prima voeding, maar het zou anders op de vuilnisbelt terecht komen en methaan afscheiden.
Het project lijkt op een druppel op een gloeiende plaat als je bedenkt dat in Canada elk jaar voeding ter waarde van 20,3 miljard weggegooid wordt. Dit stuit Gordon tegen de borst. Veel producten die afgedankt worden zijn in uitstekende staat. "Zwarte avocado's smaken beter omdat ze rijp zijn. Als een paprika gerimpeld is, smaakt hij beter." Het gevolg is dat hij veel tijd spendeert aan het onderwijzen van mensen over hoe je eten klaarmaakt en over hoe je hoort te denken over voeding.
Zijn jonge klanten zijn belangrijk omdat ze niet alleen maar eten krijgen, maar ook informatie. Hij gebruikt er zijn kennis van koken bij en leert hoe maaltijden vol voedingsstoffen gemaakt kunnen worden en dat verspilling niet nodig is. "We geven ze een gezonder dieet i.p.v. Big Macs." Gordon zegt dat het delen van zijn kennis een belangrijk deel van zijn lange gevecht tegen honger en voedingsonzekerheid is.
Het merendeel van de gedoneerde voeding gaat in bereide maaltijden zoals een voorverpakte studentenmaaltijd van € 3,28 die thuisgebracht wordt. Gekneusd en andere imperfecte producten worden in soep, ovenschotels of andere gerechten gebruikt. De keuken heeft als doel om 95% van het gedoneerde eten te gebruiken. Vlees en andere restjes worden tot voer voor katten en honden gebruikt.
Voor een onderneming die loopt op 'gratis voeding, gratis arbeid en gratis liefde' is Gordons grootste uitdaging logistiek en opslag. Het coördineren van alles is een enorme taak. En de groei van het bedrijf zorgt voor meer problemen. "Ik heb meer voertuigen en opslagruimte nodig om al deze mensen te voeden." Hij koos zijn locatie bewust omdat er veel jonge gezinnen en oude mensen wonen en omdat de levenskosten in Toronto erg hoog zijn.
Mohammed Mohyedin (22) weet maar al te goed wat dit betekent. Hij en zijn familie hebben jaren gesappeld om rond te komen. Hij weet dat honger een obstakel voor leren is. Op zijn 18e ging hij door honger van school. Om een connectie met studenten te maken, stopt hij zijn tijd en energie in het Feed it Forward project. "Doordat ikzelf honger leed, kon ik me niet concentreren en ging ik van school af." Hij krijgt voor zijn werk niet betaald, maar zegt elke dag te leren. Naast zijn werk voor de winkel houdt hij zich bezig met een campagne om voedingsonzekerheid op lokale schoolcampussen te tackelen. "Ik ben van plan om terug te gaan naar school, want ik zie de voordelen van meedraaien in de maatschappij in en van het helpen van mensen. Mijn interesses gaan uit naar natuurkunde en filosofie. Er is een nieuwe wereld waarin nieuwe denkbeelden vereist zijn. Ik ga daaraan meedoen."
Bron: free.vice.com