Glazen kas van de Floriade krijgt nieuw leven bij kinderhuis in Suriname

"Toen ik het terrein kocht, was het volledig overwoekerd", vertelt Nesta Tjong A Hung, terwijl ze haar handen afveegt aan haar tuinbroek. Nesta, voormalig pastoraal werkster en inmiddels 75 jaar, bouwde 25 jaar geleden met haar spaargeld een veilige haven voor kinderen: Mariahoeve. Wat begon als een bescheiden tehuis groeide uit tot een centrum waar niet alleen liefde en zorg, maar ook groenten in overvloed aanwezig zijn. Nesta vindt dat elk kind per dag 10 eetlepels groenten moet eten. Groenten in Suriname zijn duur en dit was de hoogste kostenpost voor het onderhoud van de kinderen. Daarom besloten Nesta en echtgenoot John om zelf groenten te gaan telen.

© Pieter Boekhout | BioJournaal.nl
De glazen kas, die eerder op de Floriade in Nederland stond, is persoonlijk geschonken door tuinbouwondernemer Rob Baan

Met een machete en veel doorzettingsvermogen begon ze het terrein schoon te maken. "Zodra een stukje vrij was, plantte ik iets. Anders groeide het onkruid gewoon terug." Zo ontstond stap voor stap een zelfvoorzienende groentetuin, die vandaag niet alleen de 21 kinderen van het opvanghuis voedt, maar ook kansarme kinderen van een nabijgelegen school.

Aanvankelijk werkte Nesta met vollegrondsteelt. "Maar in een kas kun je de regen en de insecten buitenhouden en voor schaduw zorgen", zegt ze. Ze bouwde daarom een houten kas, maar het platte dek bleek geen partij voor de tropische regenbuien. "Die stortte gewoon in. Toen heb ik het dak V-vormig gemaakt voor betere afwatering."

Later kwam er hulp van buitenaf. Met steun van onder andere het Ontwikkelingsprogramma van de Verenigde Naties, A Better World Foundation en Stichting d'ONS verschenen er stevigere kassen. Het pronkstuk is evenwel een glazen kas die eerder op de Floriade in Nederland stond, persoonlijk geschonken door tuinbouwondernemer Rob Baan, voorzitter van Stichting d'ONS. "Hij zorgde niet alleen voor de kas, maar voorzag ook in de financiering van de voorbereidende werken", glundert Nesta.

© Pieter Boekhout | BioJournaal.nl
Het grootste deel van de oogst gaat naar de kinderen van het tehuis en de school. Wat overblijft, verkoopt Nesta om zaden, potgrond en ander materiaal te bekostigen

Tuinieren als levensles
Elke dag staan Nesta en haar man in de tuin, van acht tot één en opnieuw van vier tot zeven. "Zolang ik kan, werk ik", zegt ze vastberaden. Zelfs na een succesvolle strijd tegen darmkanker vijf jaar geleden blijft haar inzet onverminderd. Ook de kinderen doen mee. Ze leren hoe je zaait, wiedt en oogst, maar ook hoe je PET-flessen een tweede leven geeft als plantenpot. "Zo leren ze niet alleen tuinieren, maar ook duurzaamheid in de praktijk."

Het grootste deel van de oogst gaat naar de kinderen van het tehuis en de school. Wat overblijft, verkoopt Nesta om zaden, potgrond en ander materiaal te bekostigen. Nagenoeg alles gebeurt volgens de principes van biologische teelt, al blijft het experimenteren met rassen noodzakelijk. "Nederlandse tomatenvariëteiten hebben het hier lastig. De Indiase Cobra tomaat houdt het daarentegen een hele teeltcyclus vol."