Afgelopen jaar is er in het Nederlandse klimaat meer klimaatsveranderingen te zien. Zachte winters leiden tot het vroeger uitlopen van frambozen. Vaak wordt men dan nog verrast door een vorstperiode later in het voorjaar. In de zomer daarentegen botst men op lange perioden met temperaturen hoger dan 30 graden. De huidige rassen worden met deze extremen geconfronteerd, meldt CCBT.
Op pcfruit gaat men op zoek naar de bio-zomerframboos die beter bestand is tegen extreme hitte en late nachtvorst. Naast de referentierassen Tulameen en Glen Ample worden twee rassen uit koudere regio’s en twee rassen uit warmere regio’s opgekweekt in biologisch substraat met biologische meststoffen (Healthy Start van Plant Health Cure, organische tablet):
- Cascade Gem (USA)
- Squamish (Canada)
- so.lu.12.38.01 (Italië)
- so.lu.10.44.12 (Italië)
Gewasstand en fenologie
Er zijn opvallende verschillen in de knopuitloop tussen de verschillende rassen. De Italiaanse testrassen ‘so.lu.12.38.01’ en ‘so.lu.10.44.12’ zijn in het midden van de stengel veel minder goed uitgelopen dan de andere rassen (Foto 1). Echter in de conventionele teelt op substraat, gefertigeerd met anorganische meststoffen, ziet men deze problemen niet.
De fenologie van de rassen loopt niet gelijk. Tulameen, Cascade Gem en Squamisch hadden begin april 3cm knopuitloop terwijl dit 3 weken later was bij Glen Ample, so.lu.12.38.01 en so.lu.10.44.12. De fenologie van Squamisch verloopt een stuk sneller: eind april stond dit ras al in volle bloei terwijl de eerste bloem pas open stond bij Tulameen en Cascade Gem.
Foto 1: Gewasstand en knopuitloop van het standaard ras ‘Tulameen’ en het test-ras ‘so.lu.10.44.12’
Koude simulatie
Om een late nachtvorst te simuleren werden de zomerframbozen 3 maal in de koelcel op -2°C of -3°C geplaatst. De eerste keer gedurende 5 uur bij 3 à 5 cm vruchttaklengte, de tweede keer gedurende 5 uur bij 10 cm vruchttaklengte en de laatste keer gedurende 8,5 uur bij 15 cm vruchttaklengte. De koude zorgde voor: gekrulde bladeren, gedrongen groei, kortere vruchttakken, kapotte bloemknoppen en fenologie die achterloopt (Foto 2).
Bij de behandelingen op -2°C zien we plaatselijke bladschade, maar in het algemeen is er een mooi herstel met goed uitlopende vruchttakken.
Daarentegen bij de behandelingen op -3°C zien we vruchttakken die achterblijven in groei en plaatselijk onomkeerbare schade aan de bloemknoppen. Aangezien het herstel nog volop bezig is, is het nog te vroeg om te zeggen welke rassen beter bestand zijn tegen koude stress. De resultaten van productie en sortering zullen veelzeggend zijn.
Foto 2: Koudeschade op zomerframboos
Hitte simulatie
Om een hete zomerdag te simuleren worden de zomerframbozen tijdens volle bloei in een aardbeitunnel geplaatst van 8h tot 15h30 (Foto 3). De temperatuur loopt hier al snel op tot 40-50°C en de vochtigheid daalt tot 25% (Figuur 1). Verbrande bladeren zijn typische symptomen van hitteschade (Foto 4). De komende weken zullen de verschillende rassen de hitte simulatie ondergaan.
Foto 3: Zomerframboos in aardbeitunnel om hete zomerdag te simuleren
Foto 4: Hitte schade op zomerframboos
Wanneer men geïnteresseerd is in de resultaten van deze proef, kom dan zeker de proef bezoeken tijdens de opendeurdag houtig kleinfruit begin juni op pcfruit.
Bron: CCBT-project
