Producenten die intensieve werkwijzen toepassen om goedkope kip te produceren, zijn niet financieel verantwoordelijk voor de schade die zij toebrengen in de vorm van vervuiling, kapitaalvernietiging, uitstoot en aan de volksgezondheid. De voordeelkip is aldus helemaal niet goedkoop.
De biologische kip, die het meest buiten is en waarvoor geen gebruik van allerlei mest pesticiden en antibiotica nodig is, door gezondere eetgewoonten, kost drie keer zoveel en wordt als een nichemarkt optie gezien.
A Tale of Two Chickens from lexicon of food on Vimeo.
Ondanks het feit dat de duurzame kip veel gezonder is voor het milieu en de volksgezondheid, hebben de producenten ervan te kampen met ongelijke concurrentievoorwaarden. Sterker nog, ze betalen mee aan de schade die de industriële voedselindustrie veroorzaakt. Als de werkelijke kosten van een fabriekskip werden meegenomen in de prijs, zou deze duurder zijn dan een biologische kip.Het zou te makkelijk zijn om de schuld voor deze idiote situatie af te schuiven op boeren en de voedselindustrie. We zitten nu eenmaal in een economisch systeem, waar alleen de prijs telt. Het systeem kent eigenlijk twee prijzen: die van nu en die van later. Dit geldt ook voor veel fruit en zuivelproducten en zelfs granen. Wanneer gaan we ons afvragen waarom we dit destructieve systeem steunen?
"Gelukkig kunnen we het wel veranderen. Als we bepalen dat subsidies voortaan alleen naar milieuverantwoorde methoden gaan en er belasting wordt geheven op mest en bestrijdingsmiddelen. Alle voedsel voor scholen, ziekenhuizen en bejaardentehuizen zou lokaal en duurzaam verbouwd moeten worden en investeerders in duurzame voedselindustrie zouden belastingkorting moeten krijgen. Tot slot zouden werknemers in de voedselindustrie beter betaald dienen te worden en veiliger te kunnen werken", aldus de bio-boer.
Zo wordt een eerlijker, duurzamer en gezonder voedselsysteem opgezet, dat we eigenlijk allemaal willen zien. Ze verspreiden deze boodschap middels het filmpje A Tale of Two Chickens.
Bron: The Guardian