"We moeten een nieuw plantje zaaien, een nieuw business model. De huidige crisis is het einde van het oude business model. We willen ten eerste dat iedereen in de hele voedingssector een eerlijke prijs krijgt, van akkerbouwer tot detailhandel. Dat betekent sowieso: niet stunten."
Familietraditie
Uit zijn bescheiden Limburgse tongval zou je niet opmaken dat Frank een geboren en getogen Brabander is. Dinther was de plaats van zijn jeugd. De voormalige bakkerij in de Torenstraat was ooit van zijn opa, 'Thieu de bekker'. Achter die bakkerij stond de molen van zijn overgrootvader. Een gunstige speling van het lot bracht hem bij de Bisschopsmolen in hartje Maastricht. Daar voegde hij zich in de familietraditie van molenaars en bakkers.Met beide benen stevig in die traditie zoekt hij nu een weg naar een duurzame toekomst. "Ik vind niks nieuws uit, ik kijk alleen maar in oude boeken", zegt Frank. Uit vele oude en nieuwe bronnen knipt en plakt hij, met de inbreng van anderen, een voedingsideaal aan elkaar.
"Kun je iets maken dat nog niet bestaat? Dat vraag ik me telkens af. Slim bezig zijn met dingen die allang zijn uitgevonden." In die zin wil hij terug naar de basis van grondstoffen. De grondstoffen moeten nog te herkennen zijn in het eindproduct. Spelt is zijn favoriet, hij verwerkt het in zijn brood en wielrenners varen er wel bij.
"Als de Belkin wielerploeg zegt dat ze beter gaan fietsen mede dankzij regionale producten uit Limburg, waaronder ons speltbrood, dan kunnen we dat niet meteen afdoen als flauwekul. Waar rook is, is vuur. Er is iets aan de hand met spelt, dat zeggen Wageningse onderzoekers ook. Maar wat het precies is, dat weten zij evenmin als ik nog niet."
Vergeten granen
Spelt werd tot zo'n vijftien jaar geleden nog maar mondjesmaat geteeld in Nederland. "Het is een ambachtsgraan, het kost meer aandacht en moeite om het tot een goed product te verwerken", legt Frank uit. Na de oorlog zette Nederland in het kader van de voedselvoorziening grootschalig in op tarwe. Spelt werd stilaan vergeten. "Maar, vergeten granen zijn misschien wel het beste. Ze werden geteeld voor meer eigenschappen dan alleen maar een hoge opbrengst en verwerkbaarheidsgemak."De gemakkelijkste weg is volgens Frank niet per se de beste weg. Hij verduidelijkt zijn ongenoegen over massaproductie met het voorbeeld van de lopende band, die de legendarische industrieel Ford inschakelde voor de productie van zijn T-model. Frank meent dat de efficiëntie ervan funest is voor vakmanschap en kwaliteit. "Doe mij maar een handgemaakte Bugatti." Een product gemaakt met veel aandacht en oog voor kwaliteit tijdens het gehele productieproces.
"Toch zijn we niet techniekschuw: ook wij hebben moderne apparaten en werken in een ict-omgeving." Het gaat hem erom de techniek in dienst van het product te stellen. "En zo denken wij na over alle schakels binnen de productieketen", concludeert hij.
Limburgse löss
Frank zweert bij spelt van Limburgse bodem. De eigenschappen van de bodem werken door in het graan dat er groeit. "Van vette klei krijg je andere spelt dan van de Limburgse löss." Toch veroordeelt hij spelt van vette klei niet. Feitelijk pleit hij voor het verwerken van granen uit de omgeving. En net als graan hoeven oplossingen voor problemen niet van ver te komen.“We moeten blijven nadenken over wat we eten en wie we zijn. We moeten vragen stellen bij onze voedselvoorziening", stelt Frank nogmaals. Hij merkt dagelijks dat veel jongeren een gezond kritische houding hebben, ze zijn goed geïnformeerd. "Die jonge generatie kun je niet zomaar besodemieteren."
Iemand die gelooft in de jeugd en werkt aan verantwoorde voeding mogen we met recht een pleitbezorger van duurzaamheid noemen. Of zoals hij zelf zegt: "Echte duurzaamheid zit in je hart."
Kijk voor meer informatie over de bakkerij op www.bisschopsmolen.nl.
Bron: website Graanpletterij De Halm