Geen structuurschade meer bij maïs met nieuwe teeltsystemen

De teelt van maïs heeft vaak grote negatieve effecten op de gezondheid van de bodem en op het milieu. Denk aan structuurschade na een late, natte oogst, wat ook leidt tot wateroverlast en de emissie van lachgas. Negatieve effecten zijn te voorkomen met nieuwe teeltsystemen.

Het systeem van Henk Pol, melkveehouder in Uffelte, is zo'n systeem. Hij ontwikkelde een machine waarmee hij maïs zaait in bestaand, doodgespoten grasland en tegelijkertijd heel nauwkeurig bemest. De dode grasmat geeft de bodem een betere draagkracht, waardoor het geen enkel probleem is om met machines het land op te gaan. Sinds hij de freesmachine gebruikt, loopt Pol geen risico meer op structuurschade. En omdat omploegen van grasland niet meer nodig is, spoelen er ook veel minder nutriënten uit.

Niet ploegen om de structuur van maïsgrond te behouden kan ook op een andere manier: ridge till bijvoorbeeld. Canadese boeren die dit systeem toepassen, hebben op hun land permanente ruggen liggen, waar ze vlak voor de zaai van de maïs het topje eraf halen. Na de zaai aarden ze de ruggen opnieuw aan. Ploegen en volveldszaaibedbereiding zijn hierdoor niet meer nodig. Wageningen UR onderzoekt dit samen met andere systemen voor Nederland.

Voor meer informatie: Rommie van der Weide, PPO van Wageningen UR

Bron: BioKennis