Blijkt uit Australisch onderzoek
Alternatieve behandelingen besparen geld
Sint-janskruid is aanmerkelijk goedkoper dan het gemiddelde antidepressivum en kent minder bijwerkingen en ontwenningsverschijnselen terwijl de effectiviteit vergelijkbaar is. Voor Australië (21 miljoen inwoners) berekende men een winst van 50 miljoen dollar per jaar en 50 gewonnen gezonde levensjaren als Sint-janskruid het eerste keus medicijn tegen depressiviteit zou worden.
Acupunctuur bij lage rugpijn achtte men niet kosteneffectief als alternatief voor de standaardbehandeling omdat het gunstige effect van acupunctuur maar kort standhoudt maar wel kosteneffectief als aanvullende behandeling. De patiënten hebben dan minder medicatie nodig en leiden ook minder aan depressiviteit. Depressieve klachten komen namelijk veel voor bij mensen met chronische pijnen.
Omega-3 vetzuren (visolie) bij mensen die al eerder een hartaanval of beroerte hebben gehad is bijzonder kosteneffectief: De gemiddelde kosten van dagelijkse doses visoliecapsules (900mg EPA+DHA) was 112 dollar per jaar. Hier werden nog wat aanvullende kosten bijgevoegd zodat het totale bedrag voor deze aanvullende behandeling op 128 dollar per jaar uitkomt. Dit zou, als alle hartpatiënten in Australië deze behandeling krijgen ongeveer 2000 dollar kosten voor elk gewonnen gezond levensjaar hetgeen voor een medische behandeling relatief goedkoop is.
Als in Australië het preparaat Phytodolor dat drie ontstekingsremmende kruiden bevat, zou worden voorgeschreven bij artrose in plaats van diclofenac dan zou dit een besparing van 178 miljoen dollar opleveren. Volgens onderzoeken is dit kruidenpreparaat even effectief en heeft minder bijwerkingen dan de ontstekingsremmende medicatie.
De onderzochte behandeling die niet kosteneffectief werd bevonden was de aanvullende behandeling van reumatoïde artritis met omega-3 vetzuren. De voordelen van de behandeling die men kon kwantificeren waren minder maagbloedingen vanwege een geringere behoefte aan ontstekingsremmende medicijnen en minder sterfte aan hart- en vaatziektes. De kosten van de extra visolie – een hogere doses dan bij de hartpatiënten waardoor de kosten op zo'n 400 dollar per jaar uitkwamen- en het geringe aantal uitgespaarde levens maakte deze behandeling niet kosteneffectief.