Tholen – Omschakelaars zijn in Vlaanderen op één hand te tellen. De nieuwe aanwas biologische landbouwgrond komt daar vrijwel volledig voor rekening van voormalige niet-agrariërs. Op een akker van anderhalve hectare in Hombeek hopen Veerle Huybrechts en Sander Van Nieuwenhove een duit in het zakje te doet met de start van een eigen landbouwbedrijf in groenten, kruiden en (eetbare) bloemen. "Het vinden van geschikte landbouwgrond was bepaald niet makkelijk", beaamt Sander. Toch bruist het koppel van de plannen met hun zojuist vergaarde grond.
Volwaardig beroep
De twee ontmoetten elkaar aan het einde van hun biologische landbouwopleiding. Sander was op dat moment al commercieel actief in de groenteteelt. Veerle – dochter van een bloemenverkoper – kweekte op haar beurt bloemen en kruiden, die zij verwerkte tot eetbare boeketten. Sander: "We waren in die periode allebei in feite halftijds aan het boeren, terwijl we daar juist een volwaardig beroep van wilden maken, zonder de noodzaak van bijverdiensten uit ander werk. 's Ochtends tot 's avonds waren we met onze eigen projecten bezig, wat maakte dat we elkaar maar weinig zagen. Samen een landbouwbedrijf opstarten bleek een fantastische oplossing, elk zo met onze eigen specialiteit."
Excentrieke gewassen
Het tweetal richt zich op excentrieke gewassen, die ze zo lokaal mogelijk willen verdelen: op de markt, in bloemenwinkels en aan de horeca. Sander legt binnen zijn teelt de nadruk op bijzondere gewassen als komatsuna, mizuna, physalis en wortelpeterselie. Binnen het kruidenspectrum kweekt Veerle buiten de hardlopers ook specialties als Turkse drakenkop, citroenbergamot en sinaasappelmunt. Voor eetbare bloemen blijkt ook steeds meer interesse. Wel noemt Veerle het opmerkelijk hoeveel pesticiden nog altijd worden gebruikt bij het gros van de overzeese bloemkwekerijen. "Die bloemen zijn niet voor consumptie, maar het geeft wel de noodzaak weer voor een omslag in denken."
Eerst omschakelperiode
Het is lastig om in Vlaanderen beschikbare landbouwgrond te bemachtigen, weten beiden uit ervaring, laat staan grond die in beginsel al biologisch is gecertificeerd. "Nog geen procent van de landbouwgrond wordt gebruikt voor biologisch. Vlaanderen is sterk afhankelijk van de invoer. Dat is bedenkelijk", zegt Sander. Het perceel is tot op heden altijd gangbaar bewerkt, daarom wacht de kersverse grondeigenaren nog wel een omschakelperiode van twee jaar.
Mismatch in subsidiëring
Dat Vlaanderen op het gebied van biologische landbouw achterblijft bij Wallonië, wijt Sander aan een mismatch in subsidiëring en jarenlang gelobby vanuit de gangbare sector. "De Boerenbond heeft bio lange tijd weggewuifd. De sector werd niet voor vol aangezien. De echte beweging kwam van onderaf: kleinschalige, lokale initiatieven van veelal niet-agrariërs die zelf het heft in eigen hand namen." Dat juist nu de Vlaamse biologische sector financieel gekort wordt, noemt hij dan ook slecht nieuws. "Het maakt ons als sector veel minder sterk in de onderhandelingen."
Momenteel loopt een crowdfundingsactie om de plannen met hun eigen landbouwbedrijf te kunnen verwezenlijken.
Voor meer informatie: