"Door stadsuitbreiding in Den Haag zijn we 48 jaar geleden in Friesland terecht gekomen. We startten hier op 2 hectare en dat was toen groot. Er werd gezegd dat het weinig kans van slagen had – maar dat bleek niet het geval te hoeven zijn. Met elkaar, met familie, werknemers en overheden, hebben we een mooi bedrijf weggezet", vertelde hij vanmorgen.
Hartman was een van de eerste die besloot buiten de veiling om te gaan verkopen en contact met de eindleverancier te zoeken. Zijn productie gaat via Bakker Barendrecht naar Albert Heijn. "Daardoor hebben we samen acties kunnen organiseren. Daar werd altijd met een scheef oog naar gekeken – wat doen ze daar? En het lukte toch", vindt Willem. Ook de visie op het directe contact met de eindgebruiker is in de sector door de jaren heen veranderd. "Wat eerst als negatief werd ontvangen, nu is het een voorbeeld. Het is een van de eigenzinnigheden die bij het bedrijf hoort. Zo zijn we op dit moment terecht gekomen. Het houdt een keer op en gelukkig ben ik nog gezond genoeg om het allemaal mee te maken", vertelde Wim. "Het stopt hier, maar het begint ook weer hier."
Mede door de overname van twee biokwekerijen groeide het bedrijf de afgelopen jaren naar 72 hectare, waarvan de helft biologisch gecertificeerd. Daarmee is de kwekerij de grootste bioglastuinbouwkwekerij van Nederland en van Europa. Sinds 2004 is hij in contact met Hein Deprez. Die memoreerde aan een bezoek waarin Willem hem liet zien op welke grond het allemaal begon, 48 jaar geleden. De twee hadden een klik, vertelt Willem. "We hebben een goed gevoel bij elkaar. We maken hier een grote stap voor ons, maar ook voor de Tuinbouw Nederland. Het is een voorbeeld van hoe het verder moet gaan ik ben trots dat ik dat mag doen." Hij ziet zichzelf bovendien in de toekomst nog regelmatig een bakkie doen met nieuwe directeur Rob Bal.
Bij A.C. Hartman werken verschillende familieleden van Willem. Hij vertelde dat de overname uitgebreid besproken is binnen het bezin. "Dat kun je als eigenaar wel willen, maar daar kun je ook mensen ongelukkig van maken. Het zou een verkeerde beslissing zijn om een zoon, dochter of kleinkind dit te laten doen terwijl het niet goed zou zijn voor familie en bedrijf. Het is verstandiger voor mijzelf, kinderen, familie, maar ook voor het bedrijf en de werkgelegenheid in de totaliteit. Ons gevoel zegt dat deze stap op de juiste manier gemaakt is."