Schrijf je in voor onze dagelijkse nieuwsbrief om al het laatste nieuws direct per e-mail te ontvangen!

Inschrijven Ik ben al ingeschreven

U maakt gebruik van software die onze advertenties blokkeert (adblocker).

Omdat wij het nieuws gratis aanbieden zijn wij afhankelijk van banner-inkomsten. Schakel dus uw adblocker uit en herlaad de pagina om deze site te blijven gebruiken.
Bedankt!

Klik hier voor een uitleg over het uitzetten van uw adblocker.

Meld je nu aan voor onze dagelijkse nieuwsbrief en blijf up-to-date met al het laatste nieuws!

Abonneren Ik ben al ingeschreven
Vandaag: Wereldwaterdag

Biologische landbouw: goedkope bondgenoot voor zuiver water

De biosector maakt geen gebruik van chemische gewasbeschermingsmiddelen. Dat komt de kwaliteit van het grondwater ten goede en maakt besparingen mogelijk op waterzuivering. Het voorbeeld van de Duitse stad München bewijst hoe een innovatieve ruimtelijke planning én de omschakeling naar biolandbouw zuiver drinkwater mogelijk maken, zonder de kost van een chemische zuivering. Lokale bioproducten komen daar bovenop als extra winst.

Bio bespaart op waterzuiveringskosten

Het gebruik van chemische gewasbeschermingsmiddelen in de gangbare landbouw veroorzaakt hoge waterzuiveringslasten, die door de hele maatschappij wordt gedragen en wordt niet verrekend in de kostprijs van een landbouwproduct. Het zijn een onzichtbare kosten waar weinig mensen bij stil staan. Zouden deze bedragen geïnternaliseerd worden, dan zouden gangbare producten duurder worden.
Overschakelen op biologische landbouw, die het gebruik van chemische middelen niet toelaat, betekent dus een besparingsmaatregel voor de maatschappij.

De bioboer pakt het onkruid mechanisch aan, door te schoffelen, wieden of weg te branden. Ziektes worden bestreden door een set aan preventieve maatregelen zoals teeltrotatie, slimme rassenkeuze en een gezonde bodemvruchtbaarheid. Slechts een beperkt aantal natuurlijke middelen zijn, in beperkte hoeveelheden, toegelaten. Voor de gangbare boer zijn zowel deze natuurlijke als de chemische middelen toegelaten.

München: inspirerend voorbeeld

Het Duitse München koos eind vorige eeuw voor een innovatieve aanpak van haar waterzuivering, bezorgd over het stijgende gehalte aan residuen. De stad besloot in een nabij watergewinningsgebied een watersysteem te installeren dat via natuurlijke zuivering door de bodem moest zorgen voor zuiver water. Alle boeren in het waterwinningsgebied werden gestimuleerd om om te schakelen naar de biologische landbouw.

München, een stad met 1,3 miljoen inwoners, stelde een zone van 6000 hectare, waarvan 2.250 hectare landbouwgrond, in als 'beschermd gebied'. In het eerste jaar (1993) schakelden 23 boeren om naar biolandbouw, in 1999 bewerkten 92 boeren hun grond biologisch (of minstens volgens strengere normen), goed voor zo'n 2.200 hectare.

Het stadsbestuur ondersteunde de omschakelende boeren gedurende meerdere jaren via rechtstreekse financiële steun, kosteloos advies en controle. Daarnaast investeerde de stad in marketing en (lokale) afzet en verwerking van de bioproducten, onder meer via biomaaltijden in kantines en ziekenhuizen.

Kwaliteit van mineraalwater

In München hebben deze inspanningen duidelijk hun vruchten afgeworpen. Uit de 1.200 microbiologische analyses en 200 maandelijkse chemische tests blijkt dat de kwaliteit van het kraantjeswater in de stad vergelijkbaar is met die van mineraalwater. De inwoners van München en de twintig aangrenzende gemeenten verbruiken samen jaarlijks 110 miljoen kubieke liter water. Dit water is niet chemisch gezuiverd.

De kosten van de hele operatie kwamen voor de stad neer op ongeveer 0,01 euro per kubieke meter. Ter vergelijking: de zuiveringskosten van water voor enkel het verwijderen van nitraten, werd in Frankrijk geschat op 0,03 euro per kubieke meter.

Wereldwaterdag

Het past om op Wereldwaterdag stil te staan bij de manier waarop wij onze maatschappij organiseren, de landbouwvorm waarvoor we kiezen, de manier waarop we het grondwater vervuilen en vervolgens moeten zuiveren, de kosten die dat met zich meebrengt, de beperkte kennis die burgers hiervan hebben en de vermeende perceptie en dooddoener dat bio duur is.

Bron: BioForum Vlaanderen
Publicatiedatum: