"Als het kan, kies ik voor biologische producten"
Vraagtekens bij vepakte (bio-)groente
Wanneer ik bij het groente- en fruitschap in de supermarkt kan kiezen tussen biologische producten en niet-biologische, dan ga ik voor die eerste mogelijkheid. Het aantal biologische producten in 'de gewone' supermarkt is inmiddels ook zo groot, dat de omvang van het assortiment niet een belemmering hoeft te zijn, om biologisch te eten. Maar laatst moest ik toch even twee keer héél goed kijken, om de biologische groenten te kunnen onderscheiden van de niet-biologische.
Wat was en is namelijk het geval: een aantal biologische groenten is verpakt in folie. Dat verwacht ik sowieso niet bij producten als een komkommer, paprika en aubergine, maar zeker niet bij de biologische variant. Deze groenten kunnen toch onverpakt in de boodschappentas of -krat? Voor het bereiden en eten van die groenten, wassen we ze toch even onder de kraan en/of schillen we ze?
Ook in dit geval heb ik een kleine zoektocht op het worldwideweb ondernomen en vond een pagina waarop veel te lezen stond over de verpakte (biologische) komkommer. Dan blijkt er nog een hele wereld achter die verpakking te bestaan. Zo las ik bijvoorbeeld: Iedere Nederlander gooit jaarlijks bijna 50 kilo voedsel in de vuilnisbak (Milieu Centraal, 2013). Voedsel blijft door de verpakking langer vers en zal minder snel in de prullenbak verdwijnen. Een komkommer zonder plastic verpakking verliest 3,5% van zijn gewicht tijdens de eerste drie dagen in het winkelschap. Een komkommer met een plastic verpakking verliest slechts 1,5% van zijn gewicht gedurende twee weken in het schap (Miller & Aldridge, 2012). Door het verpakken van komkommers blijven ze langer vers en wordt voedselverspilling tegen gegaan.
Moeten we misschien genoegen nemen met groente dat ietsje minder sappig is? Kan er 'verpakkingswinst' behaald worden door de bevoorrading van de winkels aan te passen? Of levert dat zó veel meer verkeersbewegingen op, dat 'de duurzame doelstelling' op een andere wijze niet behaald wordt? Aan de andere kant: voor het legen van de huisvuilcontainers zijn óók verkeersbewegingen nodig…
Dan de gebruikte folie zelf: deze is – zo las ik – biologisch afbreekbaar. Betekent dit dat de folie in de groene container moet? Gevoelsmatig kan dat niet… Een nieuwe zoektocht op het worldwideweb: de vraag is in dit geval niet of iets biologisch afbreekbaar is, maar of iets snel composteerbaar is. En dat is bij deze verpakkingen niet het geval. Wanneer het gras, de bladeren, de plantjes en etensresten allang omgezet zijn in compost, is de biologisch afbreekbare verpakking nog weinig van vorm veranderd… en deze wordt dan alsnog uit de compost gezeefd en verbrand.
Nog niet alle facetten van de verpakte stuksgroente heb ik opgezocht en gewogen, maar mijn gevoel zegt, dat ik tóch moet pleiten voor verpakkingsvrije komkommers, paprika's en aubergines.
Bron: Da's Mooi